Nice Place

Battambang is a very beautiful and exciting place in Cambodia.

The Most Beautiful City

Battambang got the most beautiful city in Cambodia and Asean award.

Interesting Culture

People Live in different cultures and lifestyle.

Many Memories of Childhood Life

Resident People Miss The Time When They Was Young.

Old Places

Old Activities.

Sunday, February 5, 2017

ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី 2

ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី២
•••••••••••••••••
សម័យអង្គរដែលអ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តបានមូលមតិគ្នាចាត់ទុកថាជាសម័យមួយដ៏រុងរឿងបំផុតនៃសាវតារខ្មែរ បានផ្តើមឡើងជាមួយរជ្ជកាលរបស់ព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័នទី២ ។ ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី២ បានរំដោះប្រទេសជាតិពីជ្វា ដែលបានឆ្លៀតឱកាសលើកទ័ពរាតត្បាត និងត្រួតត្រាប្រទេសខ្មែរ ដែលកំពុងតែទន់ខ្សោយដោយសារការបែកបាក់ជាពីរ គឺចេនឡាដីគោក និងចេនឡាទឹកលិច នៅចុងស.វ. ទី៨ ហើយព្រះអង្គបានបង្រួបបង្រួមប្រទេសជាតិឲ្យមាន​ឯកភាពឡើងវិញ ។ ព្រះអង្គបានប្រារព្ធធ្វើពិធីទេវរាជ នៅលើភ្នំគូលែន ក្នុងបំណងធ្វើឲ្យប្រទេសខ្មែរ រួចពីចំណុះជ្វា ។
សិលាចារឹកមួយដែលគ្មានចុះកាលបរិច្ឆេទ បាននិយាយអំពីព្រំដែននៃព្រះរាជអាណាចក្ររបស់ព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័នទី២ ទល់នឹងប្រទេសចិន ប្រទេសចម្ប៉ា មហាសមុទ្រ និងសូក្ប្មម្រាតក (ដែនដីក្រវាញ និងស្វាយ) ។
ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី ២​ក្នុងចម្លាក់ប្រាសាទអង្គរវត្ត

Sunday, December 18, 2016

លទ្ធិទេវរាជ

ទស្សនៈអំពី ពិធីទេវរាជ ឬកល្យាណសិទ្ធិនៅលើភ្នំគូលេន
==============================

  ដើម្បីរូមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍនូវចំណេះដឹង ស្តីពីវប្បធម៌អង្គររបស់ជាតិយើង ខ្ញុំសូមពិនិត្យទស្សនៈជុំវិញ ពិធីទេវរាជឡើងវិញ តាមរយៈការរកឃើញថ្មី។ យើងមានទិន្នន័យខាងបុរាណវិទ្យាដ៏រឹងមាំ ដែលបញ្ជាក់ថាព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័នទី២ (៨០២ - ៨៥០) គឺជាស្ថាបនិក នៃសម័យអង្គរ។ ព្រឹត្តិការណ៍ជាប្រវត្តិសាស្ត្រ បានបង្ហាញឲ្យយើង ដឹងថាស្តេចអង្គនេះ បានស្ថាបនាទីក្រុងមួយឈ្មោះឥន្ទ្របុរៈ ដែលប្រហែលជាស្ថិតនៅខេត្ត ត្បូងឃ្មុំបច្ចុប្បន្ន គឺបន្ទាយព្រៃនគរ ។

រាជធានីទី២ របស់ព្រះបាទជ៏យវរ្ម័នទី២ គឺហរិហរល័យ នៅតំបន់រលួស ខេត្តសៀមរាប។ បើយោងតាមការស្រាវជ្រាវរបស់លោក ហ្សកស៊ឺដេស យើងក៏បានដឹងទៀតថា រាជធានីចុងក្រោយរបស់ទ្រង់ គឺស្ថិតនៅ មហេន្ទ្របព៌ត ឬ ភ្នំគូលែន។ គឺនៅទីនេះ ហើយដែលព្រះមហាក្សត្រខ្មែរបានប្រារព្ធ ពិធីទេវរាជ ដែលជាពិធីកម្មដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិមួយ (K.235, K.956 ) គឺដើម្បីកុំឲ្យជ្វាចាប់យកកម្ពុជាធ្វើជាស្រុកចំណុះរបស់ខ្លួនតទៅទៀត។ មូលហេតុនៃពិធីកម្មខាងលើនេះ ខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹកបានបញ្ជាក់ថា ៖
"លេងកំបីកម្ពុជទេសនេះអាយត្តតជរាលេយ, កំបីជរាអាក្រាន្តស្រុកក្មេរ ឬ លេងកំបីកម្ពុជបិជវាចាបលេយ" ។

  សូមរំលឹកថា មានភស្តុតាងថ្មីមួយចំនួន ដែលបានធ្វើឲ្យយើងដឹងថា នៅក្នុងបរិបទវប្បធម៌ និង ភូមិសាស្ត្រ នាដើមសម័យអង្គរ ពោលគឺសតវត្សទី៨-៩ ពាក្យ"ជ្វា" មិនមែនសំដៅកោះជ្វា(Java) នោះទេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ពាក្យនេះក៏មិនសំដៅលើពួកជ្វានៅនគរស្រីវិជ័យ(ប្រទេសចាម្ប៉ា) មកឈ្លានពានប្រទេសកម្ពុជាក៏ទេដែរ គឺនៅនាសម័យចេនឡា និង ដើមសម័យអង្គរ ក្នុងខណៈដែលប្រទេសទាំងពីរ នៅមានព្រំប្រទល់ដែនជាប់គ្នាទៅនឹងជ្រោយ ម៉ាឡាយូ ឬ កោះស៊ូមាត្រានោះទេ។ ប៉ុន្តែ ជនជាតិនៅម្តុំអតីតព្រះរាជធានី ហ្លួងប្រាបាង(ឡាវបច្ចុប្បន្ន) ដែលនាសម័យអង្គរ មានឈ្មោះថា ទីក្រុង (មឿង) សាវា(ជវា) នេះបើយោងតាមការស្រាវជ្រាវថ្មីរបស់លោក ហ្វែកលូស ដោយអ្នកនិពន្ធដែលសំអាងលើកាលប្បប្រវត្តិចិន មន ថៃ និង លាវ។

  សូមរំឭកផងដែរថា រហូតដល់បច្ចុប្បន្នភាព ជនជាតិលាវ/ឡាវ នៅតែប្រើពាក្យមឿងសាវា ក្នុងព្រះរាជពង្សាវតាររបស់ពួកគេនៅឡើយ ដើម្បីហៅទីក្រុងហ្លួងប្រាបាង ដែលធ្លាប់ជាព្រះរាជធានីបុរាណនៃប្រទេសលាវ។
ទាំងអស់នេះ សឲ្យឃើញថាពាក្យ "សាវា" ក្នុងបរិបទវប្បធម៌លាវ/ឡាវ ឬថៃ ពិតជាមិនសំដៅកោះជ្វា ឬនគរ ចាម្ប៉ា ដូចដែលយើងបានគិតខុសកន្លងមកនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ គឺសំដៅជនជាតិខ្មែរនៅរាជធានី ហ្លួងប្រាបាង ដែលត្រួតត្រាក្នុងរយៈពេលមួយយ៉ាងខ្លី ដោយជនជាតិមន។
  យ៉ាងណាមិញ គប្បីជ្រាបថា នៅក្នុងសម័យ​កាល​រុងរឿងថ្កើនថ្កាន ជនជាតិ និងព្រះមហា​ក្សត្រជ្វា នៅស្រីវិជ័យ ដែលបានឈ្លានពានខ្មែរ និង រាជវង្សជ្វានៅកោះជ្វា នៃប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី គឺស្ថិតក្នុងសន្តតិវង្សសៃលេន្ទ្រៈ គឺដូចគ្នា ទាំងជាតិពន្ធុ ទាំងភាសា និងវប្បធម៌។

  បើតាមសង្ឃដីកាព្រះពោធ៍ធម្មា ចំពោះជនជាតិខ្មែរ "ពាក្យជ្វា"មិនគ្រាន់តែ សំដៅតែពួកម៉ាឡេនៅជ្រោយម៉ាឡាយូ នោះទេ ប៉ុន្តែពួកចាម្យ នៃនគរចាម្ប៉ា ថែមទៀតផង ដែលជាពូជសាសន៍តែមួយ។ គេគួរចាប់អារម្មណ៍លើការអះអាងនេះ ព្រោះបងប្អូនជនជាតិចាម្ប បានជម្លៀសខ្លួនពីអតីតនគរចាម្ប៉ា មករស់នៅកម្ពុជានៅដើមសតវត្សរ៍ទី១៧ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ មានសែស្រឡាយជាមួយនឹងប្រជាជន នៅម៉ាឡេស៊ី និងឥណ្ឌូនេស៊ី។ ដូចជា ពួកគេនិយាយភាសាតែមួយ គឺភាសាម៉ាឡេ (ប៉ូឡេណេស៊ីយាង)។
  ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គ្មានអ្វីដែលអាច បដិសេធន៍ចំពោះមតិខាងលើនេះឡើយ បើតាមទិន្នន័យបុរាណវិទ្យា និងជាតិពន្ធុ។

  ជាចុងក្រោយ ទាក់ទិនទៅនឹងទស្សនទាន ដែលពោលថាពិធីទេវរាជ ឬជារាជពិធីមួយ ដែលធ្វើឲ្យ ព្រះរាជាក្លាយទៅជាទេវតានោះ សូមកត់សម្គាល់ថា ទស្សនៈនេះ ក៏មិនសមស្របដែរ ។ ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរនាសម័យបុរាណ មិនមែនជាព្រះអាទិទេព(ទេវរាជ) នោះទេ។ ចំពោះបញ្ហានេះយើងស្របតាមយោបល់របស់អ្នកគ្រូ ពៅសាវរស ដែលសរសេរពន្យល់ថា ទេវរាជ បានន័យថា ក្នុងព្រះច្បងគេ ក្នុងនិយមន័យមួយដ៏ច្បាស់លាស់ គឺព្រះដែលធំជាងគេ គឺព្រះឥសូរនោះទេ ដែលជាគ្រូនៃសិល្បសាស្ត្រ ប្រកប​ដោយ​មហិទ្ធិឫទ្ធិដ៏មហាស័ក្តិសិទ្ធិ លើព្រះអា​ទិទេពទាំងពួង។

  តាមពិតទៅពិធីទេវរាជខាងលើនេះ ដែលមានចារក្នុងសិលាចារឹកស្តុកកក់ធំ (K.235) ត្រូវគេទទួលស្គាល់ថា ជាពិធីកម្មដ៏ពិសិដ្ឋជាងគេបំផុត ធ្វើឡើងដោយពួកព្រាហ្មណ៍ ដើម្បីទេវាភិសេកព្រះមហាក្សត្រ ឲ្យក្លាយទៅជាទេវរាជ "កម្រតេងជគតរាជ" មិនមែនជាការលើកឋានៈព្រះមហាក្សត្រឲ្យស្មើនឹងព្រះអាទិទេព ឬទេវៈ នោះទេ ប៉ុន្តែធ្វើអោយព្រះអង្គមានបុណ្យបារមី ជ័យចេស្តាដូចព្រះឥសូរ តាមរយៈពិធីបុណ្យដ៏សំខាន់ខាងលើនេះ។ ម្ល៉ោះហើយ ក្នុងពិធីសាសនានេះ មានការសូត្យធម៌ ដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរសំខាន់ៗ មួយចំនួនដែលមានប្រភពចេញពីឥណ្ឌា ដូចជាគម្ពឺរត្រៃវេទ មហាយានជាដើម ដូចដែលកន្លងមកនេះ មានការសិក្សាមួយចំនួនបាន គូសបញ្ជាក់ជាឧទាហរណ៍ស្រាប់ ។

  ក្រៅពីនេះ ការសិក្សាអំពីខ្លឹមសារនៃសិលាចារឹក​​ ដូចករណីសិលាចារឹក នៃប្រាសាទព្រះវិហារជាដើម ក៏គាំទ្រនឹងការលើកឡើងខាងលើនេះដែរ ដែលចារឡើងនៅ សតវត្សរ៍ទី១២។ អត្ថបទសិលាចារឹក (K.380) បានបញ្ជាក់ថា ក្រោយពីសោយទិវង្គត អតីតព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ សុទ្ធសឹងតែយាងទៅកាន់ស្ថានទេវលោកផ្សេងៗពីគ្នា ដែលជាទីបរមសុខ ។

  ជាក់ស្តែង មានការលើកឡើងថា "ចាប់ផ្តើមពីព្រះបាទ ស្រុត្ត្រវរ្ម័នទេវៈ រហូតដល់ព្រះកេរ្តិ៍ ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទេវៈ ដែលជារាជបុត្ររបស់ព្រះមហាក្សត្រឥន្ទ្រវរ្ម័នទេពវៈ ក្រោយពីស្តេចបានយាងទៅឥសូរលោក និងព្រះអគ្គមហេសីរីលក្ម្ស៊ី នៅឯភូមិព្រិច ជាព្រះស្រុកនៃរាជត្រកូលព្រះបាទ ឥសានវរ្ម័នទេវៈ ដែលស្តេចបានយាងទៅបរមរុទ្រលោក ” នេះបើយោងតាមទិន្នន័យសិលាចារឹកខាងលើ។

  សរុបមក ការដែលអត្តបទសិលាចារឹកលើកឡើងដូច្នេះមានន័យថា ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរមិនមែនជា ព្រះអាទិទេពនោះទេ ដោយហេតុថាប្រពៃណីនៃការប្រារព្ធពិធីទេវរាជ ពិតជាមានប្រភពចេញពីការ រកភាពស័ក្តិសិទ្ធិ អំណាចពិសិដ្ឋ បង្ការឧបទ្រព្យចង្រៃជាងធ្វើខ្លួនឲ្យក្លាយទៅជាព្រះអាទិទេព ឬទេវ:។ ហើយយើងក៏ទើបដឹងដែរថា បើព្រះមហាក្សត្រខ្មែរជាព្រះអាទិទេពមែននោះ វិញ្ញាណក្ខ័ន្ធរបស់ទ្រង់មិនចាំបាច់ យាងទៅសោយសុខនៅឯបរលោកដូចមនុស្សធម្មតានោះទេ៕

------------------------------------------------------------

Thursday, December 15, 2016

ព្រះបាទ ចន្ទ រាជា

ព្រះបាទចន្ទរាជា៚
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ព្រះអង្គចន្ទ ទ្រង់ជាមហាវីវៈក្សត្រដ៏ខ្លាំងក្លាទី២បន្ទាប់ពីព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧។
ទ្រង់បានធ្វើឱ្យប្រទេសខ្មែរ ក្លាយជាប្រទេសដ៏រុងរឿងជាថ្មីម្តងទៀត បន្ទាប់ពីការធ្លាក់ចុះខ្សោយ ក្រោយសម័យអង្គរ! ទ្រង់បានកសាងបន្ទាយលង្វែក ដែលជាបន្ទាយដ៏រឹងមាំបំផុតសម្រាប់ការពារប្រទេសយើង...

ព្រះបាទចន្ទរាជា (ឆ្នាំគ្រងរាជ្យ៖ ១៥១៦-១៥៦៦) ឬពញាចន្ទ ជាបុត្រ ធម្មរាជា និងជាព្រះអនុជពៅរបស់ព្រះបាទស្រីសុគន្ធបទ។

ឆ្នាំ១៥២៦ ព្រះបាទចន្ទរាជា បានច្បាំងឈ្នះ. ស្ដេចកន "រាស្ត្រជ្រែកធ្វើស្ដេច" ហើ្យបានកាត់ក្បាល សម្ដេចកន យកទៅដោតនី ត្រលប់ពិជ័យ។

ព្រះអង្គចន្ទរាជា បានឡើងគង់លើរាជបល្ល័ង្គបាំងដោយក្លស់ នៅក្នុងគ្រិស្តសករាជ ១៥១៦ ត្រូវនឹងមហាសករាជ ១៤៣៨ ចុល្លសករាជ៨៧៨ គឺថ្ងៃច័ន្ទ ១៥រោជ ខែផល្គុន ឆ្នាំជូតអដ្ឋស័ក ដោយទ្រង់ទទួលព្រះឋានៈ ជាព្រះរាជាមិនទាន់អភិសេក ថាសម្តេចព្រះបរមនាថច័ន្ទរាជាធិរាជ ស្រីជ័យចេស្តា មហាក្រសត្រ អង្គម្ចាស់ក្រុងកម្ពុជា។
ចាប់ពីឆ្នាំ១៥២៧ ព្រះបាទចន្ទរាជាបានឲ្យគេសាងសង់បន្ទាយលង្វែក។ នៅឆ្នាំ១៥២៩ ព្រះអង្គយាងទៅគង់នៅបន្ទាយលង្វែក ហើយលង្វែកក៏ក្លាយជារាជធានីខ្មែររហូតដល់ចុងសតវត្សទី១៦។

ព្រះបាទចន្ទរាជា ជាស្ដេចសឹកសង្គ្រាមក៏ល្បីល្បាញមួយអង្គក្នុងសតវត្សទី១៦ ព្រោះព្រះអង្គបានរំដោះទឹកដីខ្មែរមកវិញរហូតដល់ក្រុងអយុធ្យា។

ព្រះធាតុរបស់ព្រះអង្គចន័្ទរាជា បានយកមកតំកល់ទុកនៅចេតិយនាភ្នំឧត្តុង្គ!

Thursday, December 8, 2016

Phone: 077 88 24 01 096 59 55 931 Email: kim.sotin@gmail.com

Wednesday, December 7, 2016

Battambang is Cambodia's second-largest city and the capital of Battambang Province, which was founded in the 11th century. It is the former capital of Monton Kmer and lies in the heart of the Northwest of Cambodia. Until the war years, in which almost every infrastructure was destructed it was the leading rice-producing province of the country.

The name Battambang or Batdambang, literally means "loss of stick" referring to a legend of the Preah Bat Dambang Kranhoung (Kranhoung Stick King). The population is nowadays around 250,000 people . It's a riverside town, home to some of the best-preserved, French colonial architecture in the country.

Until recently Battambang was off the map for road travellers, but facilities have recently been improved and it makes a great base for visiting the nearby temples, such as Phnom Banon and Wat Ek Phnom, as well as the closedby villages.

It's a secondary hub on the overland route between Thailand and Vietnam, and if the National Highway No 6 from Poipet to Siem Reap is ever upgraded it'll become an even smaller hub. The network of charming old French shop houses clustered along the riverbank is the real highlight here, and there are a number of Wats scattered around the town.

The small museum has a collection of Angkorian-era artifacts, and beyond the town there's a number of hilltop temples, yet more Wats and a pretty large lake. One of the more famous hills is Phnom Sampeau (Ship Hill) with the notorious killing caves.

Battambang did not give way to the Khmer Rouge movement after the fall of Phnom Penh, but it?s been in the centre of the ongoing government Khmer Rouge conflict ever since the Vietnamese invasion in 1979 pushed the genocidal regime out of Phnom Penh and to the Northwest. Until the surrender deal of Ieng Sary (Khmer Rouge number three man based in Pailin),Battambang was the Khmer Rouge stronghold in the region.

In the earlier history Battambang flip-flopped back and forth between Thailand (called Siam before their 20th-century renaming) and Cambodia. It's been a part of Thailand most of the time since the 15th century, with Cambodia regaining control (more specifically due the French) in 1907. The Thais grabbed it again, with Japanese assistance, in 1941 and kept the region in their camp until the World War II years in 1947.

The Allied Forces helped persuade the Thais that the region was originally part of ancient Cambodia and the world community would not take kindly to the Thais holding onto it further. Like the rest of the Northwest, there is still a lot of Thai influence apparent. The main currency is still the Thai Baht and many people are able to converse in Thai. But the area is very Khmer, with ancient Khmer ruins scattered around, and even the ways of life are much more similar to the rest of Cambodia than to Thailand.

Battambang city is a peaceful and pleasant place these days. The main parts of the city are situated closed to the Sangker River, a tranquil, small body of water that winds its way through Battambang Province. It is a nice, picturesque setting. As with much of Cambodia, the French architecture is an attractive bonus of the city.

ភ្នំព្រឹក៖ មិនយូរទៀតនោះទេ រមណីយដ្ឋានភ្នំព្រឹកនឹងលេចចេញជារូបរាងមកបង្អួតធម្មជាតិ និងភ្ញៀវទេសចរជាតិ អន្តរជាតិ លើដងភ្នំព្រឹក ស្រុកភ្នំព្រឹក ខេត្តបាត់ដំបង។ សូមបញ្ជាក់ថាភ្នំព្រឹកក៏មាននូវទឹកធ្លាក់ និងទីតាំងទាក់ទាញជាច្រើនផងដែរ ពិសេសវាត្រូវបានគេកែច្នៃបន្ថែមដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវមកកំសាន្តនាថ្ងៃវិស្សមកាលផ្សេងៗ។ បើចង់ជ្រាបច្បាស់ សូមរង់ចាំមើលទាំងអស់គ្នា ថាតើវាមានលក្ខណៈគួរអោយទាក់ទាញប៉ុណ្ណា?

Saturday, November 26, 2016

History of Battambang, Cambodia

During the pre-Angkor and Angkor eras, the areas to the north and to the north west of the Tonle Sap Lake were known as the territories of Amogha Boreak and Bhima Boreak. During the Angkor period, the territory of Amogha Boreak was significantly prosperous because the land was so fertile that rice crops, fruit and vegetables produced excellent yields. Many Khmer people settled there as indicated by the existence of so many ancient temples in the area. With the exception of the temples of Wat Banon, Ek Phnom, Baseth, Stung, Banteay Tey, Banteay Chmar, etc,other monuments, which were built by dignitaries and subjects at the time as places of worship to God and other deities of Buddhism and Hinduism, almost completely disappeared.

Between the 15th century and the 18th century the area was invaded by the Siamese army, forcing landowners off their land and splitting up their families.

From the late 18th century until early in the 20th century, the Siamese ruled Battambang and placed it under the rule of the Lord Chaofa Ben family, which was later known as the Aphaiwong Family. This lasted for 6 generations and ended in 1907. While under Thai rule, the province was a changwat of Thailand called Phra Tabong (a sacred stick).

Battambang ferry

The French Siamese Treaty of March 23, 1907, obliged the Siamese to return territories that they had occupied for more than a century. These included Battambang, Siem Reap and Angkor, in exchange for Trat province and the area of Dach Se (Lao territory) in the upper catchment area of the Mekong River. On December 6 1907, His Majesty Preah Bat Sisowath issued a royal declaration splitting Battambang into 3 provinces: Battambang, Siem Reap and Serei Sophorn. In 1925, Battambang was divided again into two provinces: Battambang and Siem Reap, with Battambang having two districts: Battambang and Serei Sophorn. By 1940, Battambang consisted of 7 districts: Battambang, Sangke, Maung Russey, Monkol Borei, Toeuk Cho, Serei Sophorn, and Bei Thbaung.

In May 1953, the Poi Pet administration was founded and ordered under the district of Serei Sophorn which was divided into two districts: Serei Sophorn and Banteay Chmar. In March 1965, the administration of Poi Pet, was elevated to the status of a district named O Chrov. In July 1965, part of the territory of Maung Russey was separated to become the administration of Kors Kralor. In March 1966, another new district Thmar Pouk was founded and the district of Banteay Chmar was cut off from the province of Battambang for incorporation into Oddor Meanchey province, another newly founded province. In the early years of the Khmer Rouge, two new districts were established: Banan and Kors Lor. During the 3 years and 9 months of the Killing Fields, Battambang saw its people evacuated by Pol Pot's men from the city and towns and relocated to remote and mountainous areas. The province of Battambang, once known as the rice bowl of the country, was turned into a site of torture, killings, and starvation.

The province of Battambang was completely liberated from the genocidal regime on January 13, 1979. At that time, the People’s Committee of commune-Sangkat was founded through the first-ever elections in 1983. Between 1979 and 1986, Battambang had 9 districts and one provincial town.

In 1986, three new districts were created: Banan, Bovel, and Ek Phnom. Until that point, Battambang had 12 districts and 1 provincial town. In 1988, however 5 districts were separated and incorporated into the newly founded province of Banteay Meanchey.

In 1998, following the integration of the remaining territory of the former Democratic Kampuchea, the province of Battambang saw part of its territory separated for the municipality of Pailin, while 4 new districts were established: Samlot, Kamreang, Phnom Proeuk and Sampov Loun. In 2000, part of the district of Maung Russey was split off to become the district of Koas Krolor.


Posted by: Sotin
Credit: http://khmerization.blogspot.com/2011/10/history-of-battambang.html
Dombong Kronhoung in the past


Road No.3 in the past

Preap Sor

Dombong Kronhoung now

Provincial Hall

Iron Bridge in the past

Dombong Kronhoung

Psanat in the past